Çiçekleri Toplamak

Yol karanlık, yokuşlu... Biraz düze çıkınca ferahlıyor, sonra ortaya çıkıveren yokuşla yola devam ediyorum. Gece, zifiri karanlık. Dost ağaçlar, ürkütücü gölgeler yaratıyor: Hem zihnimde, hem bedenimde, hem de duygularımda gölgeler... Sinek kovar gibi, ellerimle kovalıyorum gölgeleri başımdan. Hızla yürüyüşüme devam ediyorum. Duramam!

Ufukta varmam gereken yeri, neresi olduğunu bile bilmeden, görebilmek için gözlerim kocaman. Gözlerim koca iki kara delik gecenin içinde.

Kafamın ardında sürekli değişen bir müzik: Kah neşeli kah kasvetli. Tökezliyor ruhum.

Aydınlık mı o? Güneş, yavaşça yükseliyor ufukta. Işık, kemiklerime dolmakta. İçten içten ısınıyorum. Işık, hediyesiyle geliyor: Yol kenarları rengarenk, birbirinden güzel çiçeklerle dolu. Açılıveriyor kafamın kapağı; çiçekleri topluyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dönemeç

 Gündüzlerce süren kavgalar, suyun altında uykuda bekleyen inciyi etkiler mi? Güneş parlamayı kesse, ay yüzünü büker mi? Zamanı çeksek ucundan, akşamları sabaha kavuşturbilir miyiz erkenden? Ateş üfleyince sönüyorsa, varlık ne kadar değerli? Geceler örtü olunca yeryüzüne, savaşlara ara verilmeli. Düşünceler denizde erimeli. Hap gibi yutulmalı neşeler. Daralınca bir bardak su, biraz hava! Yeşile kırmızı karışınca ağlasın tüm balıklar. Suya karışsın tüm gözyaşları. Yavaşlasın gemiler. Saygıyla eğilen rüzgar, havalandırsın tüm öfkeyi. Havalandırsın ki yıkılması gerekenler yıkılsın. Bir daha yeşile kırmızı karışmasın. İnciler kararmasın. Ay ağlamasın. 
Devamı

Teknede Kedi

Yaşımıza yılları kattıkça kendimizden ilk kaybettiğimiz neşe olursa, işte o zaman yaşlanıyoruz. Heyecan, yavaş yavaş kayboluyor hayatımızdan. Griler kaplıyor her yeri. Bir de değişen öncelikler, kalpteki kırık izleri ve kan sızmaları bu izlerden... Neşe ufukta küçülüyor, elimizde tek renk kum taneleri. Biri ne ister diğerinden? Kendine benzetmeyi mi? Kıyametin koptuğu yer işte tam orası: "Neden böyle davranıyor?"u sorarken, gerçekten soruyor muyuz acaba? Önyargının cebinde kaybediyoruz neşeyi, teknede kimsesiz yüzen bir kedi gibi.
Devamı